Jakiesik pǒra dni we przikopie na łostatnij wojnie, na miymieckim frōncie siedzōm dwa wojǒki, alijanty, Polǒk i Szkot. Tyn Szkot erbnōł pakyt z dōma. Łodwijǒ tak po lekuśku tyn pakyt a driny szinki, szołdry, wuszty roztomajte i take tam bele co. Polǒk tak zaziyrǒ, kukǒ na tyn pakyt, gawcy rajn, łorǒz ze srogigo smacyska niy szczimǒł i gǒdǒ do tego Szkota:
– Te, kamrat, a dǒłbyś mi chocia kōnsek wusztu, boch pierōnym dǒwno niy jǒd.
– Nō, ja – pado Szkot – moga ci dać ździebko, ale przodzij musisz wysłepać tyn sam cǒłki kibel wody.
Polǒk wartko łap za tyn ajmer, i jak przisadziōł, tak ci na eks wyduldǒł tyn cǒłki kibel wody.
– A, dzisz go? Terǒzki żech sie dziepiyro kapnōł – pado tyn Szkot do Polǒka – tyś miǒł stopierōński brand, tobie sie słepać kciało a niy jeść!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl