Zicherōngi...

– Hyjdla! A jak ci poszło ze tym karlusym, kieregoch ci wywrōżyła we łōńske Andrzyjki? – pytǒ sie kamratka kamratki.
– Niyhersko, Elza, niyhersko – gǒdǒ pytanǒ – łōn ci sie pierōnym zawdy przi dziołchach gańbi, jes taki mocka gańbliwy.
– Ja? Niy gǒdej, i cōżeś to zbjastlowała, coby go yntlich chycić do ōłtǒrza?
– Ach, co sam gǒdać. Napytałach go do dōm, łojce poszli ze bezuchym do ujka, bracikowi dałach na kino, wykrynciōłach zicherōngi, skukałach wszyjske nasze świycki i sztrachecle, zaciōngłach gardiny i sztory... łōn prziszǒł, jǒch rada...
– Nō i co, gǒdej wartko dalszij! I co łōn, wziōn sie do „tyj” roboty?
– E, dej pokōj. Łōn ci sie zarǒzki wziōn... ale za naprawianie zicherōngōw !!!