Jedna samotnŏ frela zaglingała do takij terŏzki modernyj agyncyji towarziskij.
– Halooo! A mŏcie tam u wŏs takich mōłdnych i modych chopōw?
– Anō, dyć żysz, mōmy!
– A takich mōłdnych, modych i gryfnych?
– Anō, kŏżdy śnich je taki!
– A mōłdnych, modych, gryfnych i festnych?
– Na przecamć, mōmy samtukej takich!
– A spojstrzōd tych mōłdnych, modych, gryfnych i festnych mŏcie tyż możno takich, kerzi stopierōńsko dugo niy robiōm szlus ze dupczyniym?
– Jużcić! A jakōż by inakszij... mōmy!
– A mŏcie takich, kerzy dugooo, dugooo, dugooo niy majōm dosik dupczyniŏ?
– Ja, ja... mōmy... bierōm łōni paniczko?
– Biera, biera! Przślijcie mi takigo, bele gibko!
Tak jakosik po pōł godzinie zwōnek przi dźwiyrzach. Frela łozewrziła dźwiyrze a sam styrcy mody chop, wyszportowany, wōniōncy parfinami Hugo Bossa, łobleczōny we hymda łod Gucciego, ancug łod Armanigo, na rynce buksiŏk Tissot. Wlazujōm rajn do szlafcimra. Tyn mody karlus dowo dziołsze kwiŏtki a łōna zarŏzki ze uciychōm lygŏ na zofa. Tyn sztramski karlus syjmuje ze rynki zygŏrek, praskŏ niym ło dyliny, zatym zdziyrŏ ze sia prziłobleczynie, targŏ je na szczympy i ciepie do eki izby. Te same robi ze hymdōm i unterweszōm.
Dziołcha we srogachnym sztichu pytŏ sie tego karlusa:
– Cōż ty chopie robisz? Charatŏsz take markowe ciuchy?
– Wiysz dziołcha! – łodrzykŏ tyn karlus. – Tak by tak jak jŏ już byda kōńczōł ciebie dupczyć, to te prziłodziynie niy bydzie już we mōłdzie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl