Dŏwno tymu jedyn mōj kamrat na „Amelōngu” łapnōł ci bōł karasia, plyca abo co inkszego. I tyn karaś kŏzŏł mu sie łobrać trzi winszbildy, trzi życzyniŏ, kere mu sie ziszczōm, kej ino ta ryba wciepnie nazŏd do wody. Wciep, pomedikowŏł i gŏdŏ:
– Kciŏłbych pojechać do Indiōw.
Cosik myrgło i łorŏz siedzi ci łōn na elefancie blank we pojstrzodku Indiōw. Gawcy tak naobkoło i juzaś gŏdŏ:
– A terŏzki to bych kciŏł znŏjść sie we takim srogim pałacu.
Ani sie spodzioł a sam już jes szykownie łobleczōny na takij srogij zofie we richtik gryfnym, dupnym pałacu. Trocha sie dziwuje, ale juzaś gŏdŏ:
– A terŏzki kciŏłbych sie legnōńć na tyj zofie i ździebko sie ponynać ze takōm wizgyrnom Hinduskōm. Zetrwało mało wiela a łōn sie przecuciōł kole takij blank sagij, szumnyj, szwarnyj dziołchy. Kuknōł ci tak na nia a łōna miała ci maluśki taki czerwiōny flek na czole. Wziōn i zdrŏpŏł łōnyj tyn flek i... wygrŏł jesce ku tymu naszŏ „syrynka”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl