Ło mōj Boże...

Lezie, depce maluśki maulwurf, maluśki krecik bez las i cŏłki czŏs radōśnie, ze lustym wyśpiywuje:
– La, la, lalalalala, la,la la lalalala... jeżech pōnbŏczkuym... la,la,la,la ...
Po jakimsik czasie trefiōł ci bōł na lisica, na ryżokudła a ta zadziwanŏ pytŏ:
– Suchej ino kreciku, ty lichucny maulwurfie, a cōż ty to tak wyśpiywujesz na cŏłki głōs? Toż tyś jes krecikym , lichym maulwurfym a niy jakimsik ci tam pōnbōczkym – dziwuje sie ta lisica.
– Jŏ jeżech bogym, jo jeżech pōnbōczkym i zarŏzki ci to udowodnia, zarŏzki ci to dokŏża – stwiyrdzŏ tyn lichuśki maulwurf, tyn krecik i ściepuje galoty.
– Łooo, łooo... mōj boże... ło mój ty bożyczku– jamruje ryżokudła!