Pŏrka modych ludzi szpacyruje po parku. Kej łōni bez cyfal łomijajōm kolōna pynzjōnistōw te napoczynajōm mrōnczeć:
– A cōż tam ino gracka za gracka? Rynka za rynka? Zebier jōm karlusie do hotylu i wydupcz jōm wiela sie do!
Synek je deczko strŏpiōny, zastarany, i markiyruje, iże blank niy słyszy... Ta pŏra modziokōw idzie dalszij i przelazuje wele bauplacu, skany dolatujōm ku niym wrzeski arbaiterōw:
– Te! Dupŏ stropiōnŏ! Zakludź kajsik ta dziołcha i być chopym, przedupcz jōm!
Tyn karlus jesce barzij zgańbiōny dalszij markiyruje, iże niczego niy słyszy.
Tak po jakijsik godzinie łodkludzŏ ta swoja dziołcha ku dōmowi i gŏdŏ:
– Nō, tōż, moja ty roztomiyło, do jutra!
– Anō, do jutra... ty guchy cepie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl