Rŏd jak dziecio...

Jedyn istny podlazuje ku gospodzkimu we szynku i rzōńdzi:
– Wetna sie chopie ze cia ło 300 złociokōw, iże najscōm do tamtyj szklōnki i niy ukidna ani jednyj kapki!
Szynkiyrz na to:
– Ty najscŏsz samstōnd do tamtyj szklōnki, ftorŏ styrcy trzi myjtry łod nŏs?
– Ja, tak zrobia!
– Nō, tōż wetna sie ze cia!
Tyn istny seblykŏ galoty i napoczynŏ jscać... leje bo szynkwasie, po stołkach, jscy na telefōłn i na samego gospodzkigo, ino niy trefiōł do tyj szklōnki. Szynkiyrz stopierōńsko rŏd, iże erbnōł 300 złociokōw, skoko ze uciychy, a tyn istny podlazuje ku pŏrōm chopōm, kerzi grali we bilijard. Po pŏruch kwilkach wrŏcŏ i dowo szynkiyrzowi przegrane 300 złociokōw. Barman tak zaziyro na niygo, kukŏ tak i na łostatku pytŏ sie tego istnego zadziwany:
– A rzyknij mi pōn po jakimu jeżeś pōn taki fest uradowany, zadowolniōny? Przecamć starciōł pōn razinku 300 złociokōw.
– Widzisz chopie tamtych ludzi, kerzi grajōm we bilijard?
– Anō widza... i co?
– Tōż jŏch sie wetnōł ze kŏżdym śnich ło 500 złociokōw, iże najscōm ci na szynkwas, na stołki, na telefōłn i na ciebie... w ty sie blank niy wkurwisz ino bydziesz sie radowŏł choby dzieciŏ!