Rōłzczasu jedna blōndina glingŏ do swojij kamratki i gŏdŏ:
– Teee, a przikludź ty sie ku mie, to ci pokŏża cosik ekstra!
Tōż tyż ta kamratka przijechała, a blōndina łozhajcowanŏ rzykŏ:
– Mōm ci take cosik na ścianie we kuchyni... pōdź, to ci pokŏża.
Idōm wrōłz do tyj kuchyni, blōndina gasi i zapŏlŏ pŏra razy światło i ze ojforyjōm rzōńdzi:
– Kuknij! Je światło, niy ma, je, niy ma...
A ta łōnyj kamratka na to ze rułōm:
– Jeżech festelnie ciykawŏ kaj je te światłŏ, kej go niy ma?
Blōndina łozewrziła kilszrank i ze powŏgōm gŏdŏ:
– Dzisz! Sam je te światło!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl