Rōłzczasu jednymu pampōniowi tak z nŏgła, ze dnia na dziyń ustŏł stŏwać ciulik. Borok ze jankuryji napocznōł słepać, prać swoja baba, i tak gyneralnie popŏd we depresyjŏ. Ni ci mu niy spōmŏgało. Jak mu tyn „interes” wisiŏł, tak wisiŏł. Jednakowōż miŏł ci łōn mazel i keregoś dnioszka , kej wrŏcŏł łod dochtora, we autobusie PKS-u podsuchŏł łozprŏwka ło jednym maściorzu, łowczorzu, kery czyniōł prōmp cuda, a mieszkŏł ci łōn poblisku. Na drugi dziyń bōł ci juz tyn pampōń pod dźwiyrzami tego cudotwōrcy. Tyn wysuchŏł ze pozornościōm łopowiyści ło mproblymach naszego pampōnia i pedziŏł:
– Mōm na to szimel. Dōm ci chopie takigo jednego maluśkigo trōłla, keregoch chyciōł kejsik we Norwegiji. Weź go ze sia do chałpy i dej mu jakosik procno robota. Bez tyn czŏs kej tyn trōłl bydzie zajimany, to tobie twōj ciulik bydzie styrcŏł jak palica abo jak falyta ze płota. Nale, kej łōn bydzie już fertik ze robotōm, to juzas ci tyn twōj chopski interes łoklapnie i bydzie wisiŏł.
Borok deczko niyrŏd wrŏcŏł po lekuśku ku chałpie, bo tak prŏwdōm niy za tela wierzōł tymu łowczorzowi. Nale, kej już wrōciōł do dōm uzdŏł, iże sprōbuje. Kŏzŏł ci łōn tymu trōłlowi łozhakować, przekopac łogrōdek. I ło dziwo, kej tyn trōłl wbiōł we ziymia piyrszŏ łopata, ciulik stanōł mu jak palica, jak maczuga. Chop ze uciychōm ciepnōł na prykol swoja baba, napocznōł ściepywać śnij przilodziynie i... łorŏz wlazuje rajn do szlafcimra tyn trōłl i rzōndzi:
– Jeżech fertik, skōńczōłech robota.
Ciulik tego chopa wrōciōł do piyrwōtnygo stanu.
– Ło żesz kurwa! – wrzsknōł tyn pampōń. – Tōż bier sie za stŏwianie garaży!
Ciulik juzaś napocznōł mu styrczeć... już sie zabiyrŏł juzas za swoja baba i... juzas wlazuje tyn trōłl...
– Mōm fajrant! Skōńczōłech stŏwianie garaży. – rzōńdzi tyn trōłl i zaziyrŏ na loklapuciały ciulik tego wsioka.
Wtynczŏs sztrekła ci sie ze prykola baba tego pampōnia, pedziała ci cosik cichuśko do dakla tego trōłla, tyn ino pokiwŏl gowōm i wartko wylŏz ze izby. Ciulik ci juzaś tymu istnymu stanōl jak falyta. Ciepli sie łoba do prykola i tak ci dupczyli sie bez jŏdła i spaniŏ cŏłke trzi dni. Na łostatku chop spytŏł sie mocka dociyrnie:
– A rzyknij ty mi, moja roztomiyło, cōżeś ty dała za robota tymu trōłlowi, iże już bez cŏłke trzi dni niy wrŏcŏ?
Baba pociōngła tego swojigo chopa za graca ku jyzioru poblisku. Podlazujōm... zaziyrajōm... kukajōm... a tam tyn trōłl siedzi mna brzygym rybnika cŏłki we lace, we mydlinach. Co i rōłz wyciōngŏ ze wody spodnioki tego pampōnia, łobaduje je pod słōńce i ze złōściōm mrōncy:
– Kurwa! Cŏłki czŏs żŏłte... cŏłki czŏs żōłte na rzici!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl