Do japtyki wlazuje wlazuje mody chop i prosi ło to, coby mōg se pogŏdać ze gōwnym japtykŏrzym. Baba-japtykŏrka we łokynku łodrzykŏ:
– Wiedzōm łōni panoczku, u nŏs we japtyce niy robi żŏdyn chop. Włŏściciylkōm japtyki je moja szwestra, a jŏch tyż je farmacyutkōm. W czym mōgłabych wōm panoczku spōmōc?
– Mōm jedna takŏ zacha ło keryj miŏłbych rŏd pogŏdać... ze chopym...
– Suchejcie panoczku, joch je diplōmowanōm japtykŏrkōm i zapewniōm wŏs, iże podyjńda do waszyj sprawy wyjōntkowo diszkretnie.
– Ja, jŏ miarkuja. Ale mie procno ło tym gŏdać... Mōm srogachnŏ utropa, skuli tego, co mie sztyjc i jednym ciyngym styrcy ciulik. Co mōgliście paniczko mi na to dać?
– Hmmm... doczkejcie kwilka, musza sie spytać mojij szwestry.
Po pŏruch minutkach wrŏcŏ sie ta istnŏ nazŏd i rzōńdzi:
– Mŏj roztomiyły panoczku, ugŏdali my sie ze szwestrōm i wszyjsko, co mogymy wōm dać panoczku, to pōłowa udziałōw we japtyce, sużbowy autok i piyńć tysiyncy miesiyncznygo gyhaltu!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl