Szajdōng...

Sprawa we gyrichcie ło szajdōng. Sądca pytŏ baba, ftorŏ kce rozwodu:
– Pedzōm mi łōni paniczko, co wōm niy sztimuje we chałpie?
– Anō, mie wszyjsko we chałpie sztimowało – łodrzykŏ ta istnŏ. Je ci ta chałpa na isto gryfnistŏ i poza miastym. Ło wiela dobrze bocza, to je ci tam tyż cŏłke 10 hektarōw grōntu.
Sōndca niy dowo za wygranŏ:
– Łōni mie źle spokopiyli. Joch pytŏ łna jakij podstawie...
– Ło, sztabilnyj, prosza wysokigo sōndu. Żelbetōn i to na śtyry myjtry w ziymia...
Sōndca już letko podłōmany:
– Pytōm jake sōm wasze stosōnki...
– Ło, pierōńsko dobre, wysoki sōndzie. Mōmy mocka przocieli i kamratōw, kŏżdy piōntek chodzymy grać we bridża.
Sōndca już fest zaufryjgowany dalszij pytŏ
– Suchajōm mie łōni paniczko, iże sie tak ajnfachowo spytōm, eźli cosik we waszym małżyństwie niy grało?
– Tak prŏwdōm mōmy dwie wieże hi-fi, moderny radijok, klawiyr, nale zaobycz to niy suchōmy muzyki... nale werkcojgi sōm we nŏjlepszykjszym stanie...
Na łostatku sōndca niy strzimŏł:
Na miyłōść bosko, babo! To czamu kcecie tego szajdōngu?
– Anō, to niy jŏ kca szajdōngu, ino mōj chop! Łōn zawdy miyni, iże niy poradzi sie symnōm bla nk dogŏdać!