Jscanie...

Dwiōch starych kamratōw niy widziało sie już pŏra lŏt i bez cufal spichli sie kejsik we szynku.
– Eee, chopie, co tam u cia słychować? – pytŏ sie jedny śnich.
– Aaaa, nic dobrego – łodrzykŏ drugi ze kamratōw.
– Wiysz, jŏ mōm takŏ niymoc, iże jscōm we śniku i niy miarkuja co mōm z tym zrobić.
– Nō, niy ma to gryfnie, ale sam poblisku miyszkŏ jedyn festelnie wywołany „psychoterapeuta”. Spōbuj, możebne, co łōn ci spōmoże i znŏjdzie szimel na twoja utropa.
Po pŏruch miesiōncach juzaś sie trefiyli te dwa kamraty i jedyn śnich pytŏ:
– Nō i co? Bōłeś u tego „psychoterapeuty”?
– Ja, bōłech i jeżech ci festelnie wdziynczny.
– Co, już niy jscosz nałōnczŏs śniku?
– Ja, ja... jscōm bez śnik... ale jeżech terŏzki ze tego moc hyrny, jeżech sztolc!