W takim modernym barze na wiyrchu srogachnego sztokowca zicnōł sie jedyn istny. Łobsztalowŏł tequila, luchnōł jōm jednym szlukym, chybnōł ku łoknu i wyfuknōł śniego. Ku zadziwaniu wszyjskich po pŏruch minutkach juzaś stowo we dźwiyrzach baru.
Łod jednego tisza wstowo inkszy fric, inkszy chop, chybnōł ku tymu piyrszymu i moreśnie pytŏ:
– Panoczku! Jakeś to pōn zrobiōl? Przeca sōmy jakesikbez sto myjtrōw nad ziymiōm!
- Wiedzōm łōni co, ta samtyjszŏ tequila je jakosik dziwnŏ. Szlukna jōm, skokōm, gzuja ku ziymi i jakisik myjter przed niōm sztopuja i miyntko landuja...
Mogecie to łoboczyć...
I richtik – jak pedziŏl tyn istny, tak zrobiōł. Jejigo łozmōwca we srogim sztichu uzdŏł, iże zrobi te same. Wysłepŏł lampus tequili, wyfuknōł bez łokno i... prasknōł ło ziym zatrzaśniynty.
Wtynczŏs gospodzki, kery przyciyrŏł ze zgniylstwym szklōnka, godŏdo tego piyrszego chopa:
– Wiysz, Superman, jak popijesz, jak sie deczko napieresz, to na isto niyzły ze cia... kutas!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl