Srogi grof zemrził nŏgle. Po jakimsik czasie gryfini, przibadanŏ bez swojigo grofa do tego ci zeksu „oralnygo”, rzykła ku swojimu fajfusowi, znaczy lokajowi:
– Hanysku, musisz mi dzisiŏj zrobić zarŏzki „minetka”...
– A co to je? – pytŏ sie tyn fajfus.
– Musisz mi Hanysku wartko wylizać moja cipka, kapujesz?
Biydny Hanys dlŏ dobra sprawy zrobiōł tyj gryjfini ta minetka, ale gryjfini we kwili nŏjwiynkszyjszyj błōgości, wygodzyniŏ... pierdła jak fōrmōn po grochōwie. Zgańbiōnŏ mocka napoczynŏ sprawować sie, tumaczyć sie ze tyj blank niymiyłyj zituacyji. A nasz Hanysek na to:
– Ja, ja moja paniczko gryjfini: biydnymu zawdy wiater we łoczy...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl