Spichło sie dwiōch kamratōw, kerzy mieli stopierōński kacynjamer, byli na łogrōmnistym kacu.
– Co tam u cia chopie po łostatnim szlustydniu? – pytŏ sie jedyn.
– Aaa, nic takigo, miarkujesz, starŏ biyda, cheba już prziszŏł taki mōmynt, coby zmiynić autok. – łodrzykŏ drugi. – Mōm ci już ta moja „beymka” bez rok, czŏs zwekslować tego grata na cosik nowygo..
– Co prŏwda, to prŏwda, mōj „mercedes” tyż juz jes starucny, chnet dwa lata go już mōm.
– Te, chopie, a jak tam ze babeczkōma, ze dupami?
– Eee, lipnie, cŏłki czŏs dupcza te same... już mi sie zmierzło. Czŏs, coby wykludzić sie na jakisik urlaub... Możno na Seszele abo do Braziliji na srogi karnewal sie wypuszcza, przedupczyć jakisik egzoticzny towŏr.
– Nic niy gŏdej, bōłech łōński miesiōnc we Grecyji, stopierōńsko gorko bōło, nic ino sie naprać i leżeć cŏłki dziyń...
– A co ze twojim nowym basingym? – pyrtŏ sie juzaś jedyn śnich. – Gŏdŏłeś, co mŏ być łogrōmniasty, dekniynty, ze ruczbanōm i saunōm. Robisz juz cosik?
– Wiysz, kciŏlech, ale byli jakesik łoszkliwe ludzie, łobadali grōnt i pedzieli, iże na mojij farze niy dŏ rady postawic tyn basin, bo ziymia je niy takŏ jak potrza... teryn je podmōkły!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl