Wilijô. Ciymnô po północce. Jedyn fest zabrany pampóń kulwitô sie do – jak to jes po wsiach, po wszyjskich dziydzinach we zwyku – do côłkij swojij gadziny ze pastyrkóm. Podlazuje do chlywa kaj chowie świnie. Dociepuje do grotka cosik szmektnego a tu łorôz maciora gôdô ku niymu:
– A pedzóm mi gospodôrzu, po jakiemu eście do urzyndu skarbowygo napisali, co bóło ino piyńć prosiô, kiej mie sie uplóncło łoziym?
– Eee tam, niy ma ło czym gôdać, ty sie na tym niy rozumisz i tela – łodrzyknół gospodôrz i poszôł dalszij ku krowóm.
– Gospodôrzu, a rzyknijcie mi sam ino po jakiymu naszymu weteryniôrzowi pedzieliście, co moje ciela zdechło, kiej do terôzka sie gryfnie chowie?
– A dejżysz ty mi kalymbo pokój! Co ty mi sam bydziesz bamóńcić. Blank sie na tym niy miarkujesz i beztóż niy byda łodmowiôł – rozciepôł sie siodłok i poszôł dalszij.
Przikulwitôł sie do zegródki kaj bóła jedna, jedzinô ciga. I ani niy doczkôł, kiej tam rajn wlejzie, i bez cufal by sie ta ciga łozwała, i już łod proga rzóndzi:
– Ja, ja, jó wiym, co kcesz mi pedzieć ... ale niy gôdej, bo to ino bóło jedyn rółz i tela!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl