Bóła se rółzczasu Marika, kierô już 30 lôt niy bóła we kościyle. Przi jednyj niydzieli uwidziała jak mocka ludzi pyndaluje do kościoła, tóż tyż i łóna sama uzdała, co tam pójńdzie. Podwiyl sie jednakowóż gynał łoblykła i zakwanckała sie do kościoła, bóła już deczko zniyskorzónô. A we tym kościyle jedyn kapelónek łodprôwiôł ta msza, a dugi siedziôł we suchatelnicy i spowiadôł.
Marika wlazuje do kościoła a sam ci ludzie śpiywajóm:
„Ło Maryjô witómy cie...”
Marika pomyślała se, iże to jóm tak szykowniście wszyjske witajóm, tóż tyż zarôzki wrzeskła: cicho, cicho!
We kościyle wszyjsko wrółz ucichło a tyn kapelónek, ftory spowiadôł wychynół ze suchatelnicy, coby łobejzdrzić, cóż tyż to sie stanóło.
A ta Marika gôdô:
– Za to, iże mie tak gryfnie witôcie zaprôszóm wszyjskich na libacyjô.
Merkła tyż ale tego kapelónka, ftory wychynół ze suchatelnicy i dociepła:
– Ciebie tyż! Jak sie ino wysrôsz, tóż tyż przijńdź!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl