Na takim ci maluśkim banhowie sam u nôs na Ślónsku łostôł stôć na łoka mrzik sznelcug. Do tego nôjważniyjszego, do prowajdera tego cuga podłajzi Antek Pośpiych, kiery blady jak kyjza wypolół ze wagóna i prosi tego ajzynbanioka (a możno szafnera?) ło piyńć minut stóniô, bo mô ci festelne morzisko i durchfal, a we kupyju haźlik jes ci już festelnie nafolowany.
Na to tyn prowajder gôdô, co niy mogóm dugszij stôć; cug musi łodjechać.
– Nó, tóż bydymy widzieć, eźli doczko na mie, eźli niy – łodpedziôł nasz Antek.
– Łobejrzymy – łofuknół go tyn lajter i dowo zignal do łodjazdu.
Nale tyn cug niy ruszô. Prowajder wkarowôł z pyskiym do maszynioka po jakiymu łón niy sztartnół?
A na to tyn maszyniok:
– Bo przeca niy śmia, pónie cuglajterze; tam przed mojóm damfmaszinóm cupnół jakisik pierón i srô!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl