We piykle...

Rółzczasu jedyn istny trefiół po śmiyrci do piykła. Tam zarôzki łod szweli witô go dzioboł:
– Te! Sergust! A po jakiymu jeżeś taki markotny i zachmulóny?
– Nó, a jakiż to jô móm być? Przecamć trefiółech do piykła, prôwda?
– Niy trôp sie chopie, sam niy ma tak źle. Zarôzki ci pokôża wiela sam mómy fajnistych rzecy do roboty. – rzóńdzi tyn dzioboł. – Môsz rôd gorzôłecka, ja?
– Anó, ja! Móm festelnie rôd wszyjske zorty gorzôłecki. – łodrzykô tyn istny.
– Nó, tóż poprzajesz pyndziałki, bo wtynczós łod rozwidnioka sztyjc i jednym ciyngym słepiymy sam gorzôła. – gôdô dzioboł. – A kurzisz to możno, ja?
– Anó kurza... kurza już łod bajtla...
– To z pewnikym bydóm ci sie widzieć wtorki. Wtynczôs to kurzymy samtukej jak nôjynte. A możno môsz tyż rôd deczko „poćpać”, ja?
– Nó, czamu by niy, rôd se deczko „pocpóm”.
– Nó, tóż gryfnie. Z pewnikym bydóm ci sie widzieć strzody, bo wtynczôs fórt wszyjske „ćpómy” roztomajte narkotiki. – pedziôł zadowolnióny dzioboł. – A jak tam u cia chopie ze zeksym?
– Anó, tyż móm tyn zeks festelnie rôd. – łodrzyknół tyn istny.
– Nó, tóż sztimuje. Bydziesz miôł rôd szczwôrtki. My sam mómy taki srogi szrank, kaj bez take dziury wystowajóm roztomajte rzicie i bydziesz móg dupczyć wiela ino wlejzie!
– Ale, ale... – rzóńdzi dalszij dzioboł – Jeżeś możno gejym?
– Ale, kaj tam... żôdnym gejym jô niy ma!
– Łoj, to ci niy bydóm sztimować pióntki, bo wtynczôs bydzie na ciebie dran, coby siedzieć we tym szranku!