Na hółdzie kole glinioka zicnół sie taki maluśki synecek ze dziołszkóm. Tak sie ło bele cym łozprawiajóm, bo – nikej terôzki sam u nôs we Chorzowie, Lipinach lebo Bytoniu – nikaj na wywcasy sie bez lato niy wykludziyli skuli tego, co łojcóm na wszyjsko jes ze „zasiyłku” za knap.
– Wiysz – gôdô łoroz ta dziołszka – labyńdzióm, papagajóm lebo inkszym ptôkóm to jes fajnie na świycie. Direkt ze skóry wyrôstô jim łobleczynie... a mojij, a mojij mamulce niy!
– Wiysz, môsz prawie – pedziôł na to synecek. Nale, niy ino ptôkóm je dobrze. Takô kamela to moge côłkimi dniami deptać i blank niy musi nic słepać... a mój tatulek, a mój tatulek... musi !!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl