Ło szporobliwych, ale i ło chamidłach i szpitelokach. Jedyn istny, Poznaniôk (skómpidusza, jak miarkujecie) pływô se gryfnym szifym po morzu karaibskim. Napasztnół go jedyn kamrat we szynku na tym szifie.
– A Łóni, to możno we interesach, za gyszeftym na tym szifie, pra?
– A dyć, kaj tam. To jes moja rajza poślubnô, naobkoło świata. Jôch côłke życie medikowôł ło takij rajzie.
– A to do kupy ze swojóm babóm, pra? A kaj łona jes? Możno legła sie, coby łoddychnóńć po tym piyrszym dnioszki waszyj rajzy?
– A kaj tam, kaj! Moja starô łostała w dóma.
– Niy gôdejcie! Baba łostała w dóma, a łóni we poślubnyj rajzie? Niy moge być!
– Moge być, moge! Łóna już rółz bóła we poślubnyj rajzie!... Jô sie przecamć łożyniół ze... gdowóm !!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl