Do takij wywołanyj agyncyji towarziskij prziszôł jedyn istny. Łobsztalowôł sie szykownistô dziołszka i przetrôwiół śnióm we prykolu caułbrownô nocka. Rano idzie ku tamesznyj pufmuter, co zabulić, coby łobrychtować łopłocka.
– Wiela sie przinoleżi? – pytô tyn fric.
– Nic a nic! Byliście panoczki na isto szumny i galantny! – łodrzykô pufmuter.
– Co? Jakóż to? Côłkô nocka łostrego zeksu ze na isto szwarnistóm dziołchóm i nic niy musza za to bulić?
– Niy, panoczku, nic niy musicie mi terôzki płacić. A sam majóm łóni jesce dwiesta złocioków łody mie! – pedziała ta pufmuter.
Tymu istnymu dych chyciyło, blank ci łón zdymbiôł. Niy dosik, iże podupczół jak przinôleżi, to jesce mu za to zabulyli dwiesta złocioków. Zarôzki tyż to wszyjsko łopedziôł swojimu kamratowi, tóż tyż tyn jego kamrat uzdôł, co tyż i łón nawiydzi ta agyncyjô towarziskô. I tyż przetrôwiół caubrownô nocka ze szwarnóm dziołchóm, a rano poszôł ku tyj pufmuter i pytô sie:
– Nó, tóż wiela sie nôleżi?
– Nic! Byliście panoczku richtik wizgyrny. – pedziała pufmuter i dała ci mu jesce piyńćdziesiónt złocioków.
– Nó, tóż gryfne dziynki – gôdo tyn istny. – Niy dosik, co bóło na isto fajniście, toch jesce erbnół 50 złocioków.
– Paniczko, paniczko! A pedzóm mi łóni po jakymu jôch dostôł 50 złocioków a mój kamrat wczorej erbnół aże dwiesta złocioków?
– Anó, to ganc ajnfach, wczorej to wszyjsko leciało na zatelita a dzisiej ino na... kablówka!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl