Jedyn dupny profesor mediciny mŏ piyrszy wykłŏd ze sztudyntōma piyrszygo zymestra.
– Napocznymy łod zekcyji umrzika, łod krōniŏ umrzika. Sam nŏjważniyjsze sōm dwie zachy. Za piyrsze – muszōm łōni pokōnać, smōc swoji łobrzidzyni. Kuknijcie sam ino... i profesōr wrajziōł palec we dupa niyboszczyka, wyciōng go i łoblizŏł.
– A terŏzki kŏżdy swŏs za rajōm!
Sztudynty ze bladymi fresami podlazujōm ku umrzikowi, ale robiōm, co jim profesor kŏzŏł. Kej już wszyjske skōńczyli tyn profesor rzōńdzi:
– Za druge, muszōm łōni poarbajtować na włōśnōm pozornōściōm, swojōm postrzygawczōściōm. Przecamć jŏch wrajziōł do rzici palec skazujōncy a polizŏłech palec pojstrzodkowy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl