Rŏłzczasu byli „Drużynowe Mistrzostwa Świata we robiyniu LODA”. Sjechali sie sie baby ze cŏłkigo świata. Snadnōm rzeczōm niy zabrachło cajtōngōw, radijokōw i telewizyji...
Koryspōndynt jednyj ze stacyji telewizyjnych robi wywiady ze babskimi manszaftami. Nŏjprzodzij napoczynŏ łozprŏwka ze Hamerikōnkōma:
Jak launa przed łozgrywkōma?
– Wszyjsko na isto zapniynte na łostatni knefel, procnie trajnowalichmy przed tymi łozgrywkōma, wszyjsko do porzōndku, wygrōmy! Nō, snadōm rzecōm kej we polskim manszafcie zabrachnie Mariki...
Gynał te same pytani zadowo tyn żurnalista dziołchŏm ze Francyji (ftore byli fawōrytkōma).
– Wszyjsko we nojlepszyjszym porzōndku, przecamć to nasz narodowy szport, łod wieluch, wieluch lŏt sōmy na szpicy... wygrōmy! Nō, snadnōm rzecōm kejby Marika niy przilazła!
I tak ci tyn żurnalista łamzi łod nŏcyji do nŏcyji i wszandy ta samo lajera: „Eźli Marika niy przijńdzie!” Yntlich tyż żurnalista niy szczimŏł i pytŏ sie ofyn:
– A co to za jakŏ tak Marika? Jakisik autorityjt, abo co?
– Autorityjt niy autorityjt, al łŏna wyrfel Rubika we gymbie ukłŏdŏ!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl