Rōłzczasu jedyn istny wrōcił ze dinstrajzy, ze delegacyji i spomiarkowŏł, iże jego cera mŏ blank nowe koło za jakesik 600 złociokōw. Zadziwany pytŏ sie cery:
– Ty! A skany ty mŏsz take gryfne koło?
– A to tatulku skuli wandrowaniŏ.
– Jakōż to, skuli wandrowaniŏ?
– Anō, kŏżdy dziyń na łodwieczerz przilazowŏł ku nōm szef mamulki i dŏwŏł mi dwiesta złociokōw, cobych sie kajsik poszpacyrowała, połamziōła!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl