Rōłzczasu jedyn zyjman wrōciōł skorzij ze zyjrajzy. Razinku we tym samym czasie jejigo baba przijimała dōma gamrata, kōchanka. Zyjman już klupie do dźwiyrzy, baba kŏże wylazować tymu blank sagimu absztyfikantowi na balkōn. A iże jes zima, a pomiyszkanie na szczwŏrtym sztoku, tyn istny niy mŏ żŏdnych szanzōw. Klupie tōż tyż do dźwiyrzy tego balkōnu. Dźwiyrze łozewrził mu fest zadziwany zyjman...
– Festelnie wŏs panoczku przeprŏszōm, ale bōłech razinku u waszyj sōmsiŏdki na gōrze, kej wrōciōł jeji chop. Fuknōłech na wasz balkōn panoczku... eli mōglibyście mi łōni spōmōc, hifnōńć mi?
– Nŏ, panoczku! My chopy muszymy sie spōmŏgać, prŏwda?
Tyn zyjman borgnōł tymu istnymu jakesik prziłobleczyni, ugościōł go jesce sznapsym na łozgrzywka...
Na łodwieczerz, kej wlazowŏł ze starōm do prykola łorŏz sie zastarŏł, pomedikowŏł i rzōńdzi ku swojij staryj:
– Teee, Erna! Aboś ty sie napoczła gzić, dupczyć ze inkszymi chopami, abo nōm jedyn sztok dobudowali!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl