Rōłzczasu przilazuje jedyn istny do dochtora i rzykŏ:
– Pŏnie dochtorze! Niych mi łōni spōmogōm, bo jŏ mōm ciulik ło apluzinowyj farbie.
– Seblyccie panoczku galoty! – pedziŏł dochtōr.
Zatym łobadŏł chopa, łobejzdrzŏł gynał tyn ciulik i spomiarkowŏł, iże chop blank niy scyganiōł i napocznōł zuchtać, sznupać za tym kaj tyż leżi prziczyna tego cusztandu.
– Wiedzōm łōni panoczku, to festelnie dziwoki cufal. Ale przitrefiŏ sie łōn ludziōm, ftorzi żyjōm we stŏłym sztresie. Jak wōm sie panoczku wiydzie we robocie?
– Wyciepli mie na zbity pychol jakesik szejść miesiyncy tymu nazŏd.
– Aaa, to pewnikym skuli tego! Stōnd srogi sztres i apluzinowŏ farba ciulika.
– Niy, niy! Mōj szef kŏzŏł mi bakać 20-30 godzinōw i na łostatku wyciep mie bez słōwecka... Alech znod nowŏ robota, kaj sōm sie uzdowōm godziny. Bulōm mi za to dwa razy tela, co skorzij we staryj robocie, a mōj nowy szef jes... zuper!
– Hmm... a jak tam u wŏs panoczku w dōma? – pytŏ dalszij dochtōr.
– Nōōō... łoziym miesiyncy tymu nazod wziōnech ze mojōm starōm szajdōng.
– To możno skuli tego tyn sztres?
– Niyyy, bez lata suchŏłech mojij kwiōnkliwyj i zmierzłyj baby, i terŏzki jeżech stopierōńsko rŏd, co sie wykludziōła fōrt łodymie.
– Hmm... to mŏno mŏcie jakesik łosobliwe „hobby”, szpecyficznygo ptŏka?
– Niy, blank niy! Zaobycz siedza we chałpie, łoglōndōm „pornosy” i ćkōm choby nŏjynty... chipsy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl