Jedyn grof, wywołany gŏwyńdziŏrz łozprawiŏ pojstrzōn jejigo przocielōma jedna ze swojich roztolicznych gyszichtōw.
– Lelyń, kierŏch ugōniōł, ustrzelōł bōł ci srogachny i ciynżki jak sto dioskōw. Naobkoło niy bōło ci żŏdnego, tōż tyż musiŏłech sōm śniym, ze tym, sornikym dać rada. Zaciepnōłech jedna szłapa lelynia na lewe ramiy, drugŏ szłapa na prawe...
W tym łoka mrziku grofa wywołŏł sużōncy do nŏgłygo telefōłnu. Po pŏruch minutkach wrŏcŏ sie nazŏd ku kamratōm i pytŏ:
– Na czym’ech to skōńczōł?
– Jedna szłapa na lewe ramiy, drugŏ na prawe...
– Ja, ja już miarkuja. – rzōńdzi dalszij tyn grof – Ach, żysz to... te ruske dziołchy, cōż to byli ło łogniste kobiyty!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl