Rŏłzczasu przilazuje maluśki Hanysek po szkole do dōm i skarguje sie, jamruje swojij mamulce:
– Mamulko! Pōn policajt, kiery styrcy na winklu, pedziŏł, iże mi klepyty z dupy powyrywŏ!
– To jes synek ŏnmyjlich, to jes niymożebne! – gŏdŏ mamulka. – Policajty sōm po to, coby cie synek dekować, chrōnić. Pokŏż mi go sam zarŏzki to jŏ cŏłkŏ zacha śniym wyekleruja.
Idōm wrōłz na eka hulice, policajt jak styrcŏł, tak styrcy. Mamulka skazuje na swojigo Hanyska i rzōńdzi:
– Eźli to jes prŏwda, co grōziōł pōn mojimu syneckowi, iże mu pōn mu szłapy ze dupy powyrywŏ?
– Paniczko! A weznōm łōni tego swojigo gizda, bo mu richtik ze dupy klepyty powyrywōm! Łōn już szczwŏrty dziyń za rajōm przikludzŏ mi sam swoja suka dakelka i kce cobych jōm przedupczōł, cobych mu jōm „pokrył” bo fōrt i jednym ciyngym blyndzi, marzi mu sie, coby mieć policajtowego... psa!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl