Wczorej namōwiōłach yntlich mojigo starego, coby sie sprawić jakisik gryfny kristalowy krōmlojchter... moc wercity (pōł roku szporowalichmy). Pojechali my do składu, lajstli my sie tyn szykownisty krōmlojchter i na krzidłach szczyńściŏ pogzuli my do dōm. Drōgōm lajstli my sie jesce flaszka kōniaku (trza przecamć nowy sprawōnek łoblŏć). Siedlichmy przi tiszu, luchnyli my po jednym, szluknyli my drugi rōłz... i jesce rōłz... Nō i gŏdōm ku mojimu chopowi:
– Suchej ino mōj ty roztomiyły. A możno by my tak zarŏzki powiesiyli tyn krōmlojchter na gipsdece?
Nō, i tyn mōj stary, możno po tych pŏruch sznapsach, zgodziōł sie wziōńć za to. Postawiylichmy stołek na stōł, na tym stołku ryczka. Mōj chop wlŏz na ta piramida a mie przikŏzŏł, cobych go asekurjyrowała. Styrca takŏ festelnie szczysnŏ, zaziyrōm jak mōj adler pod tōm gipsdekōm bajstluje (a bōł ci łōn łobleczōny ino we take halaburdziate batki, we take „bokserki”). Kukōm tak deczko niżyj i cōż tyż to jŏ widza... ze tych halaburdziatych batkōw wylazło mu jedne jajco. Nō, i jŏ – takŏ łozczulōnŏ tym widokym, tym anzichtym – wziynach i szkyrtłach palcyskōma we te jaco. Mōj tiger we jednym łoka mrziku śleciŏł ze tyj piramidy na ziym wrōłz ze tym krŏmlojchtrym, kiery sie do imyntu łozpyrsknōł. Wstŏł ale wartko i ze resztym tego krōmlojchtra w gracach doskoknōł ku mie... Jużech myślała, co mie zatuce na śmiyrć, ale łōn ino rzōńdzi:
– Kurwa! Ale mie sztrōm pierdolnōł aże do jajec!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl