Chop ale... blōndin...

Przilŏz ci rōłz jedyn blōndin (ja, chop to bōł!) do dochtora we krankynhałzie u nŏs na Pawła.
– Panie dochtōr, panie dochtōr jŏ ci mōm ciyngiym srogo utropa: ani niy mōm kamratōw, żŏdyn gizd niy kce symnōm gŏdać. Kej ino napoczynōm cosik ci łozprawiać, zarŏzki wszyjske pitajōm i łostowōm sōm.
Dochtōr go łobadŏł, gynał łorugowŏł, kŏzŏł mu jesce pōjńść na inksze łobadanie i na łostatek ukazowało sie, co tyn blōndin mŏ tyn „iloraz inteligyncji” aże 195! Na to tyn nasz dochtōr gŏdŏ:
– Wiycie panoczku, jŏ miarkuja po jakiymy żŏdyn niy kce swami gŏdać, wyście sōm dlŏ wszyjskich kamratōw we szynku za mōndre, za fest „inteligyntne”! Eźli miarkujecie, ło czym jŏ gŏdōm?
– Nō, i co terŏzki panie dochtorze, co terŏzki?
– Możno jŏ wŏm panoczku wyrzna jakesik śćwierć filipa, śćwierć mōzgu.
Chop sfornie przistŏł na to i poszŏł na ta łoperacyjŏ.
Jakiesik dwa tydnie po tym wyrzinaniu, po tym lazarycie, tyn istny juzaś depce do tego swojigo dochtora:
– Panie dochtorze, jezderkusie! Jŏ już mōm mojich kamratōw, ciyngiym mie pytajōm na roztomajte balangi, ale jesce niy wszyjsko je tak na zicher richtik. Mŏżno byście mie jesce śćwierć filipa, tego mōzgu wyrznyli, ja?
Niy śleciało juzaś ze trzi tydnie i tyn istny, tyn blōndin uradowany witŏ sie na ceście ze tym dochtorym, klupie go tak po puklu i gŏdŏ:
– Szykownie, fajniście mi żeście to panie dochtorze zrychtowali. Kŏżdydziyń mōm nowe frelki, jesce szumniyjsze balangi; bali i nowy ancug musiŏłech sie lajstnōńć. Nō ale... kejbyście mi jesce wytargali, chlastli jesce śćwiartka, to bōło by gynał.
Co miŏł dochtōr pedzieć? Wziōn go do sia do lazarytu i pajtnōł jesce ta śćwiercina jejigo mōzgu. Po jakimsik miesiōncu dochtōr trefiōł na drōdze tego chopa, tego jejigo pacijynta, ale jakosik takigo markotnego, jankornego. Pytŏ sie tego istnego tyn dochtōr:
– Panoczku, a co to wōm sie stało? Coście taki markotny? Niy kce żŏdyn swami gŏdać, niy kce sznapsa szluknōńć, dziołchy tyż jakosik wōm niy przajōm... bo możno sōmeście terŏzki za gupi, sōmeście jakosik ipta, co?
– Niy, to niy... wszyjsko je do porzōndku tela, co jŏ wczorej dostŏł ci tyn miesiōnczny czŏs, ciotka !!!