Taksiŏrz wiyzie jedna modŏ baba. Na łostatku wykŏzało sie, co ta istnŏ niy mŏ pijyndzy. Tóż tyż taksiŏrz zawrŏcŏ, jedzie bez miasto na szykownisty zielōny pasiōnek. Zahaltowŏł autok, łotwiyrŏ koferraum, wyciōngŏ śniygo deka i kładzie na trōłwie.
– Dyż żysz! Panoczlu! Jŏ na zicher łoddōm wōm panoczku pijōndze za ta rajza ale prosza, cobyście mi panoczku niczego złygo niy robiyli... jŏ mōm dziecka, chopa... – gŏdŏ, jōnkŏ sie ze płaczkami we ślypiach ta istnŏ.
– A jŏ... a jŏ... – łodrzykŏ tyn taksiŏrz – mōm śtyrdziyści mycokōw, krōlikōw... Bier sie! Targej ta trōłwa, ale wartko!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl