Żōł ci se kejsik jedy istny na takij bezludnyj wyspie. Miŏł ci łōn tam wszyjsko. Jŏdło, słepanie, dach nad gowōm, szykownistŏ pogoda. Niy nastykło ci mu ale jedzinie baby. Blank poblisku łod tyj jejigo wyspy bōła drugŏ, kaj miyszkało mocka szykownistych i festelnie łozwiynzłych babōw. Kŏżdydziyń świdrzōł, szpicowŏł na jejich rojbrowanie, wyrŏbianie choby na tyj wyspie Lesbos. A łōne wŏbiyły go, prziwōłōwały go tela, co łōn niy mōg ku niym płynōńć, bo razinku we tym miyjscu pŏłno bōło rekinōw, a jednakowōż życie bōło mu wiyncyj we wercie niźli tyn... zeks. Rōłzczasu tyż, kej se tak siedziŏł na piŏsku przi wodzie i kukŏł na te dziołchy ze drugij wyspy, pokŏzała sie wele niygo goldowŏ żaba, srogŏ, goldowŏ rapitōłza.
– Serwus chopie! Jeżech goldowŏ rapitōłza i moga spŏłnić jedyn twōj winsz, jedne życzyni. Jedne i ino jedne. Pouwŏżej festelnie, zastanōw sie, bo mŏsz ino jedna, jedzinŏ szanza; łostatniŏ i niypowtŏrzalnŏ. Tyn fric tak kuknōł ino na nia i rzyknōł:
– Zbajstluj, zrōb mi sam ino „mostek”!!!
A na to ta goldowŏ rapitōłza, ta żaba stanōła na zadnich szłapach i napoczynŏ sie wyginać do zadku.
– Tōż żeś to kurwa, chopie, wypokopiōł...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl