Przed takōm ci wywołanōm we Chorzowie „agyncjōm towarziskōm” styrcōm dwa, niy take stare jesce – kapelōnki, nō jedyn farorz i kapelōnek.
– Wiedzōm łōni, farorzycku –pado tyn kapelōnek – jŏ, to je sztyjc za tym, coby te wszyjske agyncje „zalygalizować”, coby łōne za prawyn fōngowali jak to niyftore łoszkliwce kcōm.
– Ale, chopie, po jakiymu? Skuli czego? – pytŏ sie tyn farorz.
– Anō, beztōż farorzycku, iże kej ci już te agyncje, te burdele bydōm fōngować porzōmnie, lygalnie, tōż tyż przeca bydōm musie mieć ci swojigo... kapelana!
Bo ordnōng musi być. Terŏzki jak kaj ci je srogi bajzel to gŏdajōm, iże to je festelny burdel. Nale, kej przed wojnōm starŏ Majzlinŏ miała taki cichy burdel, to ci dziepiyro bōł porzōndek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl