Kej nasz dobry Pōnbōczek stworzōł bōł Jadama i Yjwa pedziŏł łōnym:
– Mōm dlŏ wŏs dwa gyszynki. Jednym śnich je kōnsztik jscana po stojōnku... Wtynczŏs Jadam fuknōł do przodku i wrzesknōł:
– Jŏ, jŏ jŏ! Jŏ to kca Pōnbōczku! To mi pierōnym poprawi moje życie.
Yjwa przichwŏlōła, i pedziała, co take zachy niy majōm dlō nij żŏdnego znŏczyniŏ. Wtynczŏs Pōnbōczek dŏł Jadamowi jejigo gyszynk, a tyn ze uciychy napocznōł wrzesceć ze uciychy. Tyrŏł po rajskim łogrodzie i łobejscŏł wszyjske strōmy i krzŏki. Lotŏł po plaży i wyjscŏwŏł roztomajte łobrŏzki na piŏsku. Nō, i niy ustŏwŏł sie ze tym ciulikym łobnosić, paradzić sie.
Yjwa na łostatku spytała:
– Mōj ty Pōnbōczku, a jaki je tyn gyszynk dlō mie?
Pōnbōczek łodpedziŏł ze rułōm i zaziyrŏł ze politōwaniym na kasprujōncygo jak dziecio Jadama:
– Dlŏ cia mōm filip Yjwa, mōzg...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl