Idzie se rółz Czerwióny Kapturek bez las, aże tu łorôz zeza krzôków wypolół wilk. Czerwióny Kapturek sztopnół i napoczynô dyrgotać ze strachu...
– Strachosz sie Czerwióny Kapturku, ja? Bojisz sie?
– Ło ja! Festelnie sie strachóm!
– Nó, tóż nie trôp sie, ino chyć mie za mój łogón, to cie wykludza ze tego lasa.
Czerwióny Kapturek chyciół tego wilka za łogón, i tak jak tyn wilk łobiecôł, wykludziôł ci go ze tego lasa. Po jakimsik czasie dolazujóm do sieczy, na krôj lasa, kaj bez liściô przebijô sie klara. We sztralach tyj klary wilk przemiyniô sie we szwarnego karlusa...
– I co, Czerwióny Kapturku, dalszij sie jesce starchosz, bojisz sie?
– Niy, niy... już sie blank niy boja – łodrzykô Czerwióny Kapturek ale jesce deczko dyrgoce...
– Nó, tó po jakiego pieróna sztyjc mie jesce dziyrżisz za ... łogón?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl