Góratrzi...

Jedyn wandrus i rajzynder wlazuje we Zakopanym do szynku, zicnół sie wele szynkwasu i pytô:
– Gospodzki, a co łóni polycajóm dzisiôj na taki dyszczowy, zaślóndrany dziyń, na takô chlapaka?
– Anó, panoczku, jô bych wóm radziół łobsztalować se taki moderny nôpitek pod mianym: „GÓRATRZI”!
– Jakóż to panie ółber? „Góratrzi”... a co to tak na isto jes?
– Widzóm łóni, panoczku, to jes tak: bierymy szklónecka wina... nó, możno dwie... góra trzi i wlywómy do srogigo gorka. Zatym bierymy szklónecka piwa... nó, możno dwie... góra trzi i tyż wlywómy do tego samygo gorka. Terôzki bierymy szklónecka gorzôłecki... nó, możno dwie... góra trzi i tyż wlywómy rajn go gorka. Na łostatku bierymy jesce szklónecka kóniaku... nó, możno dwie... góra trzi i tyż dolywómy do gorka. Terôzki tyn garniec stôwiómy na łogniu, miyszómy i warzymy jakisik czôs. Niyskorzij nalywómy do szklónecki i słepiymy po lekuśku szklónecka... nó, możno dwie... góra trzi...
Kiej już to wysłepiymy, wstôwómy... robiymy jedyn szrit, jedyn krok... nó, możno dwa... nó... góra trzi!