Jadóm ludzie autobusym i łorôz jedyn istny łotwiyrô łokno. Na to inkszy fric wrzescy:
– Panoczku! A zawrzóm łóni te łokno, boch jô jes wcześniôkym ze siódmego miesiónca i to mi moge na zdrówie zaszkłódzić.
– Wyboczóm mi łóni, już zawiyróm.
Autobus jedzie dalszij, tyn istny sztuchnół bez cufal tego frica, ftory skorzij wrzescôł, i łón juzaś z pyskym ku niymu:
– Prosza mie niy sztuchać, niy tyrpać, boch jô jes wcześniôkym ze siódmego miesiónca i moge mi to tyż zaszkłódzić.
– Dobra, dobra... wyboczóm mi łóni!
Autobus jedzie dalszij. Inkszy chop łozewrził łokno we tym autobusie, a tyn upierdliwiec juzaś napoczynô:
– Zawrzóm łóni te łokno, boch jô jes wcześniôkym ze siódmego miesiónca i moge mi tyn przecióng zaszkłódzić...
– Nó, dobra, wyboczóm mi łóni, już zawiyróm.
Na to po jakimsik łoka mrziku jedyn napraniec wypnół rzić i beblô:
– Chopie, a wlyź ty mi sam do rzici, to jô cie jesce te dwa miesiónce dosmyca!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl