Wkłôdanie ptôka...

Jak we staryj bôjce. Idzie Jaś i Małgosia bez las, i Jasiu sie pytô:
– A rzyknij ty mi co tyż to môsz pod tóm twojóm kieckóm?
– Anó, móm hółzynsztrymfy...
– A pod tymi hółzynsztrymfóma?
– A, tam po niymi móm farbiste batki.
– A pod tymi fwojimi farbistymi batkami co môsz?
– A niy rzykna, niy łodpowiym..
Idóm dalszij i terôzki Małgosia pytô sie Jasia:
– Jasiu! A co ty môsz pod tymi twojimi galotami?
– Anó, móm krótke spodnioki.
– Nó, a pod tymi spodniokami?
– Anó, móm jesce ślipry.
– A pod tymi śliprami?
– A, to jô ci już niy powia!
Kiej ci już wróciyli sie nazôd do chałpy Jasiu pytô sie swojigo starzika:
– Rzyknijcie mi starziki, co tyż to dziołszki majóm pod tymi swojimi farbistymi batkami?
– Anó, łóne majóm tak take fajniste gnôzdo...
Juzaś Małgosia pytô sie swojij starecki:
– Starecko, a rzyknijcie mi co tyż to synki majóm pod tymi jejich śliprami?
– Chopcy, moja ty roztomiyło, majóm pod śliprami takigo ptôszka.
Po jakimsik czasie starziki wlazujóm do izby tych dziecek i we srogim snerwowaniu pytajóm sie wrółz:
– Eee, dziecka, a co wy to samtukej wyrôbiôcie?
– Anó, wiedzóm łóni, my sie ino wrażujymy ptôka do gniôzda!