Jedyn istny, srogi zôwistnik kciôł sprôwdzić, eźli jejigo baba, kiej łón wyjyżdżô na disnstrajza, bez cufal go niy zdrôdzô. Kamrat naporónczół mu, coby sie lajstnół papagaja, kiery poradzi gôdać wszyjsko to, co uwidzi. Chop poszôł do sklepu zoologicznygo ale tam ino bół jedyn papagaj-samiec i ku tymu jesce bez łobiuch szłapów. Tyn istny jednakowóż sprawiół sie tego fyjlernygo papagaja. Wróciół nazôd do chałpy, postawiół ci go na szranku i pedziôł swojij babie, iże wyjyżdżô na dugszô dinstarajza. Papagajowi przikôzôł wszyjsko zmustrować i gynał kukać, cóż tyż to sie bydzie we chałpie dziôło, kiej jego niy bydzie.
Wróciół ze tyj dinstrajzy i pytô sie tego swojigo papagaja, co łón widziôł.
Tyn papagaj na to łodrzykô:
– Anó, na drugi dziyń po twojim wyjeździe przikludziół sie samtukej jedyn chop i to łón, do kupy ze twojóm staróm, napoczli sie seblykać....
– Nó, i co dalszij?
– Nó, tego już gynał niy miarkuja, bo mi stanół i... śleciôłech za tyn szrank...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl