Po Zilwestrze ...

Wiycie! Eźli łocucymy sie kole połednia, na gowie mómy żelaźnô kapelka, taki możno żelaźny ring, we gymbie sucho... sucho choby kajsik na Zaharze, baba sie dó nôś blank niy łozdywô... to znacy, iże Zilwestra mómy zbyte, mómy już blank tyn fajer za sia.
Nó, tóż cucymy sie, napoczynómy myśleć... nó, nasz myślónek napoczynô sie przeciskać bez te nasze „zwoje mózgowe” we palicy, ftore niy wieda blank po jakiymu, sóm ci tak stopieróńsko poskróncane i łod tych zerpyntinów, łod tego tańcowaniô myślónek napoczynô sie przeciskać, zowzito... bo nasz myślónek jes uwziynty nikiej tyn nasz prezidynt...
Przeciskô sie... a to przecamć boli.... boli nôs gowa...
Łod tyj bolyści, dolygłóści aże ci sie budzi wóntróba, budzóm sie leberki... i tyż majóm uciycha, co już jes po Nowym Roku... beztóż tyż łozwôlajóm ci sie po côłkim naszym łorganiźmie... aże ziobra chrympióm i szkwyrczóm. Łod tego prasku cuci sie nóm żełóndek... Łuuu... tyn to ci wczorej pożół...
Jô ci blank niy miarkuja po jakiymu łóni dôwajóm tela do jôdła na Zilwestra... Możno skuli tego, iże ku łostatkowi idzie „termin ważności”... dosłównie... bo miesiónc idzie przeca przełónaczyć... piska po tyj zajcie, piska po drugij zajcie... „pióntka, pałka, zapałka, dwa kije”... sie przełónaczy, wynicuje, kóntman wszyjsko wećkô, prôwda? Ale roka sie tak letko niy dô. I beztóż tyż razinku... skuli tego my we Zilwestra tela ćkómy choby nôjynte...
Po tyj uwôdze yntlich nasz myślónek, naszô „myśl” sie przecisła...styngła... pić... kce sie nóm słepać... Słepać nóm sie kce tyż niy blank łod tego tańcowaniô chocia... ja, ja... bo przi tańcowaniu cowiek sie szwicuje... tyn szwajs, tyn pot jes ci blank słóny... a po słónym na isto kce sie słepać. I kciôłby tyż cowiek na côłki karpyntel wrzesknóńć: pić, pić! Ale lynzyk jesce... nynô... kulikiym... lynzyk jes jak kółek, jak jaki knyplik... to ale łod tego côłkigo winszowaniô we Zilwestra.
Nó, rzyknijcie mi wiela tyż razy idzie pedzieć: wszyjskigo nôjlepszyjszego, wszyjskigo nôjlepszyjszego, wszyjskigo nôjlepszyjszego...
Łóńskigo roka trefiółech dwiuch takich istnych, dwiuch takich friców... stôli kole gardyróby i jedyn pytô sie drugigo:
– Nó, i czego mi winszujesz?
– Wszyjskigo nôjlepszyjszego! A ty mie?
– Jô ci tyż winszuja wszyjskigo nôjlepszyjszego!
– Ale ty przecamć niy mogesz mi winszować wszyjskigo nôjlepszyjszego....
– A po jakiymu?
– Bo to jô ci winszowôłech wszyjskigo nôjlepszyjszego....
– Nó, to co?
– Boch jô bół piyrszy...
– Nó, to co?
– Anó, jakech jô ci winszowôł wszyjskigo nôjlepszyjszego, to już przeca niy ma nicego nôjlepszyjszego, boch to jô ci już wywinszowôł... wszyjskigo!
– Nó...
– Tóż cego ty mi winszujesz?
– Wszyjskigo dobrego!
– Grubelok i łoszkliwiec jedyn! Jô ci winszowôł wszyjskigo nôjlepszyjszego, a ty mi ino wszyjskigo dobrego...
Napoczli sie chatrusić i... terôzki sie winszujóm gibkigo powrótu do zdrowiô...
A ku mie przimykła jedna mamzela...
– Panoczku Ojgyn! Jô bych kciała wóm cosik powinszować...hmmm... blank niy wiym... pijyndzy wóm niy winszuja, bo je pewnikiym môcie. Słôwy wóm niy winszuja, bo jóm tyż môcie. Zdrowiô wóm tyż niy winszuja, bo widza, co je tyż môcie. Nó, to jô wóm, panie Ojgyn, winszuja, coby wôs waszô baba nigdy niy zdrôdzała...
– Ale... – gôdóm jô – moja babeczka przeca mie niy zdrôdzô...
– A cy jô gôdóm, iże wôs, panie Ojgyn, zdrôdzó? Jô ino wóm winszuja... coby wôs... niy zdrôdzała!
I wtynczôs cucóm ci sie rynce... tyż targajóm jak sto diosków... coby sie w nôs niy łocuciyło – wszyjsko boli. Łóne, te grace, bolóm łod tych wszyjskich zilwestrowych tóastów. Cowiek wstôwo, mô kielónek nalóny, dziyrżi, rynka ciyrpnie a tyn... jakisik istny... gôdô... gôdô... nó tóż zdrowie... gôdô. Abo za zdrówie naszych babeczków... gôdô... choby niy szło sie bez gôdki szluknóńć... Bali mu sie niyskorzij cosik ze tóm gymbóm zrobiyło... wargi ci mu sie tak jakosik dziwocnie skurcyli... dalszij słepali my już bez gôdaniô i siedzóncy... jak tyn jedyn, co to wy wiycie, a jô miarkuja... chlup! i... już!
A przi tyj przileżitości łobejzdrzelichmy sie gipsdeka i yntlich... ja, yntlich poszkopiółech... bo tam ci na wiyrchu byli tyż te zerpyntiny, usztafirowane wszyjsko... yntlich spomiarkowołech zgwóli cego na Wawelu sóm ci te moc wywołane „kasetony” ze tymi gowami... nó, coby tyn jakisik tam nasz król niy słepôł sóm!
I wtynczôs cuci ci sie cosik nôjgorszyjszego... refleksjô... chytôsz sie chopie za kabza... wszyjske pijóndze udane... na bilety na tyn maskynbal, na taksa na bal, na taksa ze tyj balangi... na drugô taksa ze tyj balangi... dló mie... na taksa ze chałpy na bal po hymda i binder. Na taksa ze balu do chałpy... na ślósôrza... nó, na tego, co dorôbiô kluce do dźwiyrzy...
Nó, i zatym cuci sie... ślyp... podwiyl co, ino jedyn ślyp...”spojówka”, „tynczówka”, „rogówka”, „siatkówka”... sztral, prómiyń wlatuje do ślypia... boli... i łorôz tyn ślyp blank gupieje, bo niy wiyrzi włóśnym łoczóm... budzi sie drugi ślyp i... jezderkusie! Widza, jes, móm... styrcy... mineralwaser... côłkô flaszka....
I zarôzki côłki nasz łorganizmus, nasz lajb sie festelnie raduje i... śpiywô... i jô sie tyż yntlich budza i... tyż śpiywóm... jak wczorej.... La, la la la la la la... la la la la la la la...