Po jakisik ci poważnyj, ciynżkij łoperacji żełóndka prziwiyźli chopa do połoperacyjnyj sali. Kiej sie ino łocuciół, usłyszôł gôdka dwóch inkszych niymocnych, jak łozprawiali ło swojich łoperacyjach.
– Kiej mie rznyli piyrszy rółz, flyjgera przepómniała przed zaheftowaniym wyjmnóńć mi ze bebechów pół kilo roztomajtych werkcojgów. Kiej sie już kapli, bóło już za niyskoro. A kiej ci mie juzaś pokroli, coby mi wyjmnóńć ta ajza ze basiska, dochtór bez cufal łostawiół mi driny fojercojg.
Na to inkszy niymocny:
– To wszyjsko jesce psinco. Kiej ci mie łoperowali łostatnio, tyj ichnij „instrumyntariuszce” straciyli sie kajsiś bryle. Jak sie wykôzało, byli łóne zasznajdowane driny we mojim basisku.
Nó, i tak se te chopy łozprawiajóm, a tyn świyżo prziwiyzióny pacijynt corôzki barzij blydnie.
Łorôz łozewrzili sie dźwiyrze i wlazuje chirurg, ftory przed kwilkóm robiół tymu istnymu ta łoperacjô.
– Wyboczóm mi łóni, ale możno ftoryś swôs widziôł bez cufal mój... paryzol?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl