Przilazuje jedyn istny do roboty jakisik smyntny, zachmulóny. Zicnół sie tak wele kamratów, a te ci sie go pytajóm:
– Eeee, ty! Chopie! Cóżeś ty dzisiôj taki jankorny?
– Anó, wiycie, świekra mie niymożebnie wkurwiô...
– Nó, tóż prasknij jóm, zaciukej suka!
Na drugi dziyń tyn istny juzaś przilazuje do roboty, a kamraty pytajóm:
– Nó, i co? Zatrzas żeś tego babsztyla?
– Anó, na zicher JA! Kcecie to uwidzieć?
– Nó, dyć, iże ja!
– Tóż pódźcie symnóm, to wóm jóm pokôża...
Kamraty poszli wrółz, zaziyrajóm i widzóm, iże mô łóna fajnisty grób ino śniego dupa styrcy...
– Te, a rzyknij nóm chopie czamuś tyj rzici niy przisuł? – pytajóm kamraty.
– Anó, wiycie... zrobiółech se śnij taki sztynder na moje koło...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl