Janiołki, janiołki...

A jô juzaś – za Paulkiym Wakułóm – kca Wóm cosik podciepnóńć skorzij naszego syjmowygo welónku. Kcecie, to posuchejcie!
– Siema, ziómolu! – Jarosław Małosrogi-Kaczyński dupiato przibiół górzć ze swojim utrzidupskim Adamym Hofmanym.
– Wiyncyj luzu, chopie – rzycznik prasówy PiS-u pokôzôł, jak wyglóndô modziokowo witaczka.
– Niy wyłajzi mi to, bo pewnikiym móm za knap moje palcyska – tuplikowôł jankornie Kaczyński.
– Tóż prezesie, mogymy sie tyrpnóńć banióma, gymbami. Hofman prasknół ze byka, aże Jarosław Małosrogi kulnół sie na ściana.
– Co? Jako... Cóż to bóło?! Jakeś sie łopowôżół! – łozjargôł sie prezys PiS-u.
– Łóne, te modzioki majóm takô witaczka! – wymowiôł sie jego podkómyndny. – Musicie panoczku to pochytać, eźli kcecie trefić do tych modzioków, do tych modych welmanów, wybórców!
– Letko ci pedzieć – mrónknół Kaczyński, kiej masiyrówôł czoło. – Jeżeś ino trzidziyści jedyn lôt stary, a mie pizło gynał dwa razy tela!
– Fajniście wóm ale idzie panoczku – tuplikowôł Hofman. – Môcie panoczku wrodzóny talynt szałszpilerski. Nałónczôs łostatnij kampaniji majstersko markiyrowôł pón dobrego ónkla we brylach, tóż tyż terôzki bez problymu zagrôcie panoczku srogigo przociela tych gówniôrzy. Bydziecie panoczku barzij widziany niźli tyn Owsiak!
– I bydóm na mie welować?
– Na zicher, panoczku, na zicher! Na BANK!
Kaczyński smôrszczół brwie.
– Jô niy kca, coby welowali na jakisik bank, łóni majóm na mie welować!
– To tak sie ino gôdô. Musicie panoczku spokopić modziokowô gôdka.
– Móm lepszyjszy knif, moc lepszyjszy pómys – zmyszół sie prezes haźlikowych. Wrajżymy na nasze listy deczko modych ludzi. Nôjlepszij... jake mode dziołchy!
– Szprymnie, grajfnie prezesie! – pochwôlół Hofman. – Już widza nagówki we cajtóngach: Janiółki Kaczyńskigo!
Zmarkotniôł Hofman ale... – Ino co ze naszymi starymi kamratkami... Nelli, Beta Kympa, Gosiewskô, Wróblinô, Sobeckô... Zyta...
– Take śnich janiółki jak ze cigowyj rzici trómpyjtka – fuknół Kaczyński. – Baji te nowe wrajżymy na łostatnich placach na listach. Przecamć blank niy kcymy, coby ftorôś śnich richtik dokulwitała sie nóm do Syjmu?
– Klar, iże niy! – Hofman zatar górzci. – Łostało nóm ino znôjść jake fajniste dupy!
– Coś pedziôł? Suchóm! – smorszczół brwie Jarosław Małosrogi.
– Nó, Laski! Dupyncje! Foczki! – Co takigo? Blank niy miarkuja! – Nó... KOCIAKI!
– A! To trza bóło zarôzki tak gôdać!!!