Tydziyń pynzjónisty (2)

Nó, co tam byda wiela gôdôł, pyndziałek jak pyndziałek, tyż mi mecyje. Ale cosik’ech czuł, cosik mi sam festelnie wóniało, gôdôłech? Gôdôłech?
Piwo, możno dwa, łobiôd... alech ino podziubôł... niy, niy skuli kacynjamru, ino jô musza mało wiela ze basiska ściepnóńć boch spaśny i tela. Dwa piwa do wieczerzy i nynać. Możno we wtorek bydzie lepszij?
Mómy wtorek. I anich sie spodziôł, kiej mi tyn pyndziałek śleciôł. Cosik mi sie ino zdô, co to na łodwieczerz niy byli ino dwa piwa. Staro łamzi po izbie choby zarôzki miała puknóńć jak krupniok. Zmierzło jak pokrziwa! Bez rubyj lachyty niy podlazuj.
– Suchej inó Elza, a co tyż tam wczorej bóło we telewizyji, bo jô na isto wiela niy bocza?
– Ty giździe diosecki, jesceś miôł we sobota i niydziela mało? Jesce ci niy stykło, iżeś musiôł Bercika napytać i do kupy ze Jorgym – bo łón, tyn twój sznapskolega, zawdy tam kaj lejóm zawdy ze swokiym sie przikotasi – łobalyliście cheba ze śtyry halby i... ło ty sto pierónie! ... Kaj je moja miodówka coch ci jóm we szrancku skukała na kucanie dlô mamulki?
– Dlô mamulki, dlô świekry, a dlô chopa ślubnygo to niy, dlô niygo to psinco? Na łoszkliwyj miodówce bydziesz chopowi szporować?
Nó ale, co tam byda sie mamlasiół, co byda kminiół, pyndziałek to... „bół ale choby żôdnego niy bóło”... tak jakosik, abo ździebko inakszij szrajbowôł ci tyn côłki nasz Kochanowski... abo fto?
Nó, terôzki do badywanny, wytónkać sie, wytoplać, łoszpluchtać. Fresa gynał tyż przejechać raziyraparatym, parfinym ...
– Sóm sam jake snożne fuzekle i wybiglowano hymda? – spytôłech sie mojij Elzy szykownie. – I jakisik taszyntuch, bo ta sznuptychla, kierô móm we kabzie to... ale wónio, ale cap ... pewnikiym wczorej zech w gówno wlôz i śnióm jesce sie szczewiki wypucowôł...
– A kaj ty zasik lyjziesz giździe diosecki. Niy môsz nic do roboty we chałpie? Kamraty już styrcóm na Krziżowyj i niy poradzóm sie na cia doczkać. Juzaś bydziecie ło polityce fandzolić aże dójńdzie do haje? – zawrzeskła łod dźwiyrzy moja babecka i poszła na góra ze praniym.
A jô wartko jakla na pukel, pitówa na łeb, handszuły, szczewiki i już mie niy bóło. Ida sie, ale polekuśku, bo to przeca mô być ino szpacyr dlô zdrowiô. Musza sie przecamć flyjgować, bo mie dochtory tela, co ze lazarytu wypuściyli kaj mi te tyn jakisik „staw biodrowy” wstawiyli.
– Panie Ojgyn – gôdôł ci mi kiejsik dôwno tymu nazôd jedyn taki istny dochtór, jak moja Elza pó mie przijechała do Ochojca – terôzki muszóm łóni fest dôwać pozór. Żôdnych cygaretów (a dyć jô już niy kurza), żôdnyj gorzôły, a do tego zeksu tyż po maluśku sie brać, i... niy dej Pónbóczku sie za poseblykanymi na wiesna łoziymnôstkami łobziyrać !