Spómniało mi sie ło tych modernych prezyrwatywach, na kiere my zawdy gôdali kondóny, bo łostatnio trefiół żech Hajnusia łod Dudcynyj. Jes ci łón taki chudy, mizerowaty i côłkiym niywizgyrny karlus. Nale, jak kôżdy zdrowy chop, tyż mu sie babska zachciało, uwidziało. Siedli my sie przi piwie w tym ichnim „Pubie” (choby niy mogła to być dôwnô kaczma lebo szynk) i Hajnuś zacynô ryjda:
– Wiysz Ojgyn, poszołech zeszło sobota do burdelu. Jak to przi sobocie, festelnie łoszpluchtany, wykompany, wypachniony i pod bindrym i gôdóm do tyj pufmuter, coby mi narajóła jakosik modô, gryfnô i blank cicho dziołcha; niy ciyrpia rajculów ani sekutniców. Łóna, ta pufmuter, ci tak ino na mie kukła i poswała ci mie do izby w kieryj już gotowo leżała (côłkiym sago) takô jedna niymówa. Trocha ci mi sie łona dziwocno wydôwała, ale co tam, biera sie wartko do roboty.
– Hajnuś, ty to tak gôdôsz jakby to bóła sznita ze fetym – gôdóm ci jô do niygo – niy bóło cie gańba? Co ty terôzki naszymu Farorzowi bydziesz rzóndziół we tyj suchatelnicy na spowiydzi wielkanocnyj?
– Niy Ojgyn, takô ci łóna boła cicho i takô jakosik niyruchawô. Cosik mi sie w niyj niy spodobało. I wiysz co? – gôdô dalij Hajnuś i aże go febrzisko tyrpie – pogłôskôł, pohajôł żech ci jóm troszycka i lekuśko żech jóm bajsnoł we gynik. I tu mie ło mało pierón niy szczelół. Łóna ci ino gwizdła, pierdła i wartko bez łokno wypyrtła, wyfukła.
Hajnuś cyś ty łogup, co ty mi za pierdoły wciskôsz? Bez łokno ci łona wyskocóła?
– Ja Ojgyn. Dziepiyro wtynczos żech ci sie kapnół, iże bóła to takô gumipupa, taki luftbalóng dlô chopów, co ci je terôzki z Miymiec prziwożóm.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl