Ściykłô briwa ...

Wiycie, iże sam u nôs na Ślónsku mocka ludzi cichtuje, trzimie briwy przi chałpie lebo we zegródkach. I ze tymi briwami (szymlami, sztraserami abo jak jesce by je fto mianowôł) skuplowanô jes ta gyszichta.
Mój kamrat ze Warszawy przikludziół ci kiejsik dó nôs do Chorzowa i jak przejyżdżôł bez Katowickô uwidziôł na sztrece łoszkapiónô, fest poharatanô briwa. Zahaltowôł autok, bo mu sie żôl zrobiyło tego ptôka i uzdôł, co mu spómoże. Zadzwónioł beztóż tyż do sztadwachy, do miyjskich szucmanów i rzóńdzi:
– Witóm gryfnie! Jes taki próblym, móm poharatanego gołymbia, i potrza, coby go fto zebrôł, bo inakszij pewnikiym zdechnie.
Na to tameszny dispozitor:
– Dobra, szafnółech, zmiarkowôłech, postarómy sie kogoś tam poswać ... dużo môcie panoczku czasu?
– Nó, razinku niy za tela, jada piyrszy rółz sam do roboty, uwijô mi sie ...
– Tóż ja, zarozinki do wôs panoczku kogosik wyprôwióm ...
Zatym ablyjzowôł jesce bez mobilniok wszyjsko łod mojigo kamrata do kupy ze tóm poharatanóm briwóm i pociep suchôwka. Kamrat pomedikowôł deczko i uzdôł, iże moge pôra minutek doczkać. Wele bół tyn moderny „kebab”, tóż tyż wlôz rajn, zebrôł pôra papyndeklowych tabletów na jôdło, zbajstlowôł śnich taki treglik dlô gołymbia, coby ci mu lekszij bóło tego ptôka trzimać w gości.
Richtik, śleciało możno ze piyńć minutek i łorôz na zignale, ze piskaniym rajfów zajyżdżô autok sztadwachy z kierego wyskakuje dwiuch szucmanów, ftorzi wyglóndali tak, choby szli na gón na jakigosik ściykłygo elefanta. Łobleczóne ci łóni byli we łochrónne kómbinezóny i łopatrzóne we szpecijalne nece i norychty do chytaniô ściykłyj gadziny. Chybnyli ku mojimu kamratowi i ze srogim przejyńciym we głósie wrzeskli:
– Kaj jes ta berdyjo?
Kamrat, deczko we szoku, gôdô, iże blank przi niymu. Te pakery zlynknióne do łostatka juzaś wrzescóm:
– Wszyjskie łodyjńść! Raus! ... a wyrcy ?
Kamrat blank niy miarkuje ło co sie rozłajzi i gôdô:
– Radszi ... burgô ...
Te istne sóm już na zicher przerażóne i jedyn śnich woło:
– A w morda i nożym! Bydle musi być na isto ściykłe! Gôdocie panoczku, iże kaj ta berdyjô jes?
Na to tyn mój kamrat wycióngo zeza pleców zawiniyntego we papyndeklowe tablety na kebab gołymbia, ftory ino po cichuśku poburguje i filuje na boki jakby sóm bół zadziwióny tym côłkim rómrajym.
Szucmany śmigajóm jakesik iptowate afki, blank niy poradzóm pokapować, co sie dziyje i jedyn śnich juzaś pytô:
– To pó niygo my sam przijechali?
Kamrat ze rułóm tuplikuje, iże ja. Na co tyn szucman łostro:
– Doczkejcie sam łoka mrzik ...
Idzie ku radijokowi we autoku i ino słychać ze pojstrzodka łozprowka:
– Jorguś, k..wa, ło co idzie, co jes lółz? Miôł być srogi, ściykły rottweiler a sam jakisik kasper styrcy ze côrnóm briwóm w gości.
Na to juzaś dispozitor:
– Ja, jô wiym, wyboczcie chopy, ale tymu istnymu sie festelnie sie uwijało, i inakszij byście tak gibko niy przijechali ...