Bo côłkie nasze życie to jes takô srogô côrnô dziura, do kieryj ślatujóm wszyjske minutki, godziny, dnie, tydnie i miesiónce, kiere tracymy na wszyjsko, co jes blank mało ważne, na roztopiyrzanie sie, na uwijaczka za betkami. Jes to na isto czas, kiery my utónkali we haźliku, i jesce niy spuściyli wody. A nóm niyskorzij łostôwajóm ino srogie dziury we filipie – jak to angyjbery gôdajóm – „zaniki pamięci” abo sie juzaś przikludzi ta diosecko sklerółza. I nôjlepszij to wyeklerowôł bół kiejsik edyn Redachtór we łozprôwce ze tym wicmanym Drozdóm, a jô Wóm to terôzki rzykna, tela iże po naszymu:
– Wiysz – pado jedyn istny do kamrata – mój dochtór mi pedzioł, co jô móm dupne luki we pamiyńci.
– Ja? Gôdôsz? A ftory dochtór ci to pedziôł? – pytô sie tego istnego kamrat.
– Nó, jak by ci to pedzieć? To bydzie ździebko dugszô gôdka, ale posuchej. Wiysz kajsik tam we tyj naszyj Ojropie jes taki gryfny kraj, kaj jes zawdy fest gorko, sóm gryfne dziołchy i...
– Ja, wiym, Chorwacjô, pra?
– Niy, niy, dalszij na zachód ...
– Wiym, wiym Grecja!
– Ja, môsz prawie, Grecja – pado tyn istny – i tam ci żół taki srogi poyta... jezderkusie jak go mianowali?
– Homer – podpowiadô kamrat.
– Ja, ja, môsz prawie, to bół Homer, i łón naszkryflôł cosik ło takij srogij wojnie, i pierónym dugim wandrowaniu do dóm...
– Nó, naszkryflôł bół „Iliada” i „Odyseja” ...
– Ja, ja, już sie spóminóm, bo to bóło ło tyj wojnie trojańskij, pra? – pytô sie tyn istny. – A ta wojna trojańsko to bóła skuli jakisik baby, pra?
– Nó, ja. Skuli piyknyj Helyny.
– Nó, widzisz... Helyna, Hela ... Hela – wrzesknół tyn istny do antryja – a rzyknij mi ino jak sie mianuje tyn dochtór, kiery mi pedziôł, co to jô móm te luki we pamiyńci!!!
Bo na isto możno to i prôwda, co los, życie zawiyrô nóm przed sznupóm jedne dźwiyrze, coby zarôzki juzaś łozewrzić druge. Tela, co nôjgorszy jes wtynczôs tyn diosecki przecióng, pra?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl