Jedyn istny, Poznaniôk (skómpidusza, jak miarkujecie) pływo se gryfnym szifym po morzu karaibskim. Napasztnół go jedyn kamrat we gryfnistym szynku na tym ausflugowym szifie.
– A łóni, to możno we interesach, za gyszeftym na tym szifie, pra?
– A dyć, kaj tam. To jes moja rajza poślubnô, naobkoło świata. Jô côłkie życie medikowôłech ło takij rajzie.
– A to do kupy ze babóm, pra? A kaj łóna jes? Możno legła sie coby deczko łoddychnóńć?
– Kaj tam, kaj, moja starô łostała w dóma.
– Niy gôdejcie! Baba łostała dóma, a łóni we poślubnyj rajzie? Niy moge być!
– Moge być, moge. Łóna już rółz bóła we poślubnyj rajzie!... Jô sie łożyniół ze gdowóm!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl