A ze tymi latami, ftore pitajóm jak sto diosków, ze tym jak sie to cowiek, chop, poradzi zwekslować, to mi sam sztimuje jedyn gryfny wic jesce łod Karlika ze Kocyndra (powia go tak jakech go za bajtla boczół):
Co gôdô chop do swojij staryj, kiej przelazujóm bez dróga, a sam ciyngiym fyrtajóm (downij fóry) a terozki ałtoki:
Zarôzki po żyniaczce:
– Doczkej, doczkej dzióbecku, aże te fóry przejadóm. Przeca nigdy cowiek niy moge dować dosik pozór.
We drugim roku:
– Erna, doczkej ździebko bo fóra jedzie ...
Po piyńciuch latach:
– Fóra! Doczkej, dej pozór!
We dziesióntym roku:
– A dyć dôwej pozór kaj lejziesz, jesce pod koła furgniesz!
Po piytnôstuch latach łod żyniacki:
– Pierónie, cóżeś ty ślepo, abo co, fóry niy widzisz? Jesce cie prasknie i fto bydzie na dochtora bulół?
A tak już, kiej piznie dwadzieścia lôt łod wieseli: .... chop nic niy gôdô, bo se medikuje, iże babsko yntlich wkarycy sie pod kółka i blank tónio ci jóm diosi weznóm, pra?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
ojgyn@interia.pl